نغمه

تمام سعی و تلاشش را می کرد.

تا جایی که با ششهایش در ششهایش می دمید.

از تمام تلاشش متنفر شد.

چون از اراده من ضعیف تر بود!

                                             "خاطرات جناب مرگ"

                                                      01/01

    دهل می کوبند...شادی می کنند؟!

          تشنگی زیباست؟؟!!

                  عذاب لذت بخش است؟؟!!

             تشنه بودند...

       عذاب می کشیدند...

       صدای گریه رود به حال ناتوانیش چقدر تهوع آور است!

                            من نمی دانم یکه تازی خورشید از برای چه بود؟؟!!

                         تشنه ام آقا.....!

                                       سقاخانه کجاست؟

.:: فردا هفت شنبه است و من ::.

خسته زخودی خویش بر سقف کلبه ام

آسمان تیره را به نظاره نشسته ام

می جویمش شاید هویدا شود ولی

نه..این ابرها تازه پاگرفته اند

انجیل به دست در کنج صومعه

آواز فراق یار به دهان گرفته ام

سجده کنان به آن رب مهربان

کوتاهی عمر خزان , خلعت گرفته ام

دیوانه وار ورقص کنان و خراب

راه میکده درپیش پای خود نهاده و

با جامی در حسرت شراب

دست  به دامان ساقی گرفته ام

ناکام زجستجویت در این سرای بی وفا

بوی پیراهنت به تمنا گرفته ام

امروز هفت شنبه بود و من

سوخته در حسرت یک نگاه تو

بر روی دستها پرواز یاد گرفته ام

   خردسالي

              كودكي

                         نوجواني

جوانی         

  و امروز چشمانم را به تو هديه مي دهم                              

 تا در انتظار ظهورت ،طلوع آدينه را شرمنده كنند!                      

باشد كه پذيرا باشي...

باید چه کنم با این خود سیاه ؟

با خودی سرشار از شک و غم و گناه

عزلت گزینم و زانو بغل کنم ؟

یا نه،راه را جویم و خود را زنم به راه؟

بار ها توبه کردم و به معبد برآمدم

امّا نه ره یافتم و نه رهایی از گناه!

بیداد می کند،صدای پشیمانی دلم

از آن زمان که شدم غنچه ی رز سیاه

در جستجوی راهم و دستم تهیست زراه !

ترسم که عاقبت راهم رسد به چاه

دانم ره دل ،جز ره میخانه نیست!

آتش تهمت همی سوزانَدَم با هر نگاه

هوای میکده  دارم،مریمم با ساغری بیا

بیا که دل بی خبرم به جرعه ای شود آگاه...

 می داند...

 زشت و زیبای روزگار رو ...

       ساعت 1 بامداد...

   سگی زوزه می کشد...   

    خیره می شود...

   به چشمان شیطانی اش...

   میوزد...

   باد سردی تا اعماق  قلب تکه تکه اش...

            ساعت 2 بامداد...     

        سگی له له می زند....

      احساس می کند...

     آتش دیگری در رَحِمش...

       ساعت 5 بامداد...

     صدای زوزه ای نمی آید!!!

   رها می شود...

   در شب بارانی...

      گریه می کند...

    کودکی در آغوش مادرش...

   می داند...

   قصه ی زشت و زیبای روزگار رو...

    می داند...

   بوی گند  نیمه شب  اعتیا د رو...

شب از نيمه گذشته بود كه از خواب پريد ،صورتش غرق

عرق بود و چشمهاي وحشت زدش به قرص ماه بالاي سرش

خيره شده بودن. از لابه لاي در و پنجره هاي خرابه ،باد با يه

صداي زوزه ي هولناك وارد مي شد و دور سرش مي چرخيد

و از سمت ديگه خارج مي شد.

انگار كه داشت با ماه حرف ميزد!همونطور كه به وسط

آسمون زل زده بود ،به كمك دستاش از جاش بلند شد.

دستاش ، پاهاش ،تمام وجودش مي لرزيد...

چشمشهاش رو بست و با همون حال خرابش شروع كرد به

چرخيدن...!

مي چرخيد ، به دور خودش ،به دور ماه ،به دور جنازه ها !

مي رقصيد ! براي خودش براي ماه !براي جنازه ها!

نفهميدم با كدوم صدا اوج گرفت؟! سرعت چرخشش با دست

های باز به حدي رسيده بود كه متوجه پا گذاشتن روي خرده

شيشه ها و خرت و پرت هاي كف خرابه نمي شد!

زمين خيس شده بود و سرخ! درست مثل چشماش ، درست

مثل تاولهاي نقطه نقطه بدنش!

اونقدر چرخيد و رقصيد وفرياد زد كه عالم رو سرش خراب

شد و به صورت روي زمين افتاد. درست مثل افتادن بمب

هاي چند ساعت پيش روي ده ، اونم با يه صداي سوت

وحشتناك!درست مثل افتادن ستارش ،در حالي كه عروسكش

رو با تموم قدرت بغل كرده بود.

خون گرم بينيش با لخته هاي خون گوشه لبش پيوند خوردن وبه

زمين ملحق شدن. درست مثل روحش كه به ماه !

شب از نيمه گذشته بود كه براي هميشه خوابش برد!

چون زکریا (ع)قصه کربلا را شنید، سه روز از مسجد خارج نشد
و با مردم نیز ملاقات نکرد و در این مدت در گریه و سوگواری بسر برد.
زکریا تنها داستانی شنیده بود!
لعنت خدا بر دل سیاهت شمر...
چگونه بریدی!!!؟

تمام سعی و تلاشش را می کرد.

تا جایی که با ششهایش در ششهایش می دمید.

از تمام تلاشش متنفر شد.

چون از اراده من ضعیف تر بود!

                                             "خاطرات جناب مرگ"

                                                      01/01

    دهل می کوبند...شادی می کنند؟!

          تشنگی زیباست؟؟!!

                  عذاب لذت بخش است؟؟!!

             تشنه بودند...

       عذاب می کشیدند...

       صدای گریه رود به حال ناتوانیش چقدر تهوع آور است!

                            من نمی دانم یکه تازی خورشید از برای چه بود؟؟!!

                         تشنه ام آقا.....!

                                       سقاخانه کجاست؟

.:: فردا هفت شنبه است و من ::.

خسته زخودی خویش بر سقف کلبه ام

آسمان تیره را به نظاره نشسته ام

می جویمش شاید هویدا شود ولی

نه..این ابرها تازه پاگرفته اند

انجیل به دست در کنج صومعه

آواز فراق یار به دهان گرفته ام

سجده کنان به آن رب مهربان

کوتاهی عمر خزان , خلعت گرفته ام

دیوانه وار ورقص کنان و خراب

راه میکده درپیش پای خود نهاده و

با جامی در حسرت شراب

دست  به دامان ساقی گرفته ام

ناکام زجستجویت در این سرای بی وفا

بوی پیراهنت به تمنا گرفته ام

امروز هفت شنبه بود و من

سوخته در حسرت یک نگاه تو

بر روی دستها پرواز یاد گرفته ام

   خردسالي

              كودكي

                         نوجواني

جوانی         

  و امروز چشمانم را به تو هديه مي دهم                              

 تا در انتظار ظهورت ،طلوع آدينه را شرمنده كنند!                      

باشد كه پذيرا باشي...

باید چه کنم با این خود سیاه ؟

با خودی سرشار از شک و غم و گناه

عزلت گزینم و زانو بغل کنم ؟

یا نه،راه را جویم و خود را زنم به راه؟

بار ها توبه کردم و به معبد برآمدم

امّا نه ره یافتم و نه رهایی از گناه!

بیداد می کند،صدای پشیمانی دلم

از آن زمان که شدم غنچه ی رز سیاه

در جستجوی راهم و دستم تهیست زراه !

ترسم که عاقبت راهم رسد به چاه

دانم ره دل ،جز ره میخانه نیست!

آتش تهمت همی سوزانَدَم با هر نگاه

هوای میکده  دارم،مریمم با ساغری بیا

بیا که دل بی خبرم به جرعه ای شود آگاه...

 می داند...

 زشت و زیبای روزگار رو ...

       ساعت 1 بامداد...

   سگی زوزه می کشد...   

    خیره می شود...

   به چشمان شیطانی اش...

   میوزد...

   باد سردی تا اعماق  قلب تکه تکه اش...

            ساعت 2 بامداد...     

        سگی له له می زند....

      احساس می کند...

     آتش دیگری در رَحِمش...

       ساعت 5 بامداد...

     صدای زوزه ای نمی آید!!!

   رها می شود...

   در شب بارانی...

      گریه می کند...

    کودکی در آغوش مادرش...

   می داند...

   قصه ی زشت و زیبای روزگار رو...

    می داند...

   بوی گند  نیمه شب  اعتیا د رو...

شب از نيمه گذشته بود كه از خواب پريد ،صورتش غرق

عرق بود و چشمهاي وحشت زدش به قرص ماه بالاي سرش

خيره شده بودن. از لابه لاي در و پنجره هاي خرابه ،باد با يه

صداي زوزه ي هولناك وارد مي شد و دور سرش مي چرخيد

و از سمت ديگه خارج مي شد.

انگار كه داشت با ماه حرف ميزد!همونطور كه به وسط

آسمون زل زده بود ،به كمك دستاش از جاش بلند شد.

دستاش ، پاهاش ،تمام وجودش مي لرزيد...

چشمشهاش رو بست و با همون حال خرابش شروع كرد به

چرخيدن...!

مي چرخيد ، به دور خودش ،به دور ماه ،به دور جنازه ها !

مي رقصيد ! براي خودش براي ماه !براي جنازه ها!

نفهميدم با كدوم صدا اوج گرفت؟! سرعت چرخشش با دست

های باز به حدي رسيده بود كه متوجه پا گذاشتن روي خرده

شيشه ها و خرت و پرت هاي كف خرابه نمي شد!

زمين خيس شده بود و سرخ! درست مثل چشماش ، درست

مثل تاولهاي نقطه نقطه بدنش!

اونقدر چرخيد و رقصيد وفرياد زد كه عالم رو سرش خراب

شد و به صورت روي زمين افتاد. درست مثل افتادن بمب

هاي چند ساعت پيش روي ده ، اونم با يه صداي سوت

وحشتناك!درست مثل افتادن ستارش ،در حالي كه عروسكش

رو با تموم قدرت بغل كرده بود.

خون گرم بينيش با لخته هاي خون گوشه لبش پيوند خوردن وبه

زمين ملحق شدن. درست مثل روحش كه به ماه !

شب از نيمه گذشته بود كه براي هميشه خوابش برد!

چون زکریا (ع)قصه کربلا را شنید، سه روز از مسجد خارج نشد
و با مردم نیز ملاقات نکرد و در این مدت در گریه و سوگواری بسر برد.
زکریا تنها داستانی شنیده بود!
لعنت خدا بر دل سیاهت شمر...
چگونه بریدی!!!؟

وقتـی تنهـا باشـی از تعطیل  بودن  هیچ روزی ذوق  نمی کنـی !

همیشه تو تعطیلات ،  تنهایـــی آدم  چندین  برابر میشه . . .

-  -  -span>

+ سلام دوس جونيام .. خوبين ؟

واقعا شرمنده ام كه يه مدت نبودم و نتونستم بيام آخه شمال بودم ( بابلسر) .. جاتون خالي☺

به زودي نظراي همتون رو  تاييد ميكنم . .   دوستون دارم خيـــــــلــــــــي      "  منصور  "